Kot bengalski

Kot bengalski został po raz pierwszy wyhodowany przez skrzyżowanie udomowionych tabby z azjatyckim kotem lampartem. W ten sposób powstały pierwsze hybrydowe samice.

Informacje o kotach bengalskich

Koty bengalskie, często nazywane „małymi lampartami”, są bardzo czułe i mogą być zwierzętami spędzającymi czas na kolanach opiekuna, ale ogólnie wolą się bawić, biegać i wspinać. Są oddanymi towarzyszami i wykazują cierpliwość wobec innych zwierząt domowych i dzieci.

To ufne i ciekawskie koty, które zawsze badają teren. Ponieważ to aktywne zwierzęta, ważne jest, aby zapewnić im dużą stymulację oraz możliwość ruchu i interakcji z opiekunami.

Źródło: kluczowe fakty i cechy pochodzą z World Cat Congress (WCC)

Specyfika rasy

Kraj: Stany Zjednoczone
Sierść: Krótkowłosy
Kategoria wielkości: Średni
Średnia długość życia: 12–16 lata

Pewny siebie / Towarzyski / Wokalizujący / Energetyczny / Radosny

Kluczowe fakty

Niezbędne jest drzewko-drapak
Wymaga niewielkiej pielęgnacji
Dobrze toleruje towarzystwo dzieci.

Pochodzenie rasy

Początki rasy sięgają lat 60. XX w., kiedy to amerykański genetyk, dr Willard Centerwall, w ramach swoich badań nad białaczką kotów domowych wyhodował kilka hybryd dzikiego kota bengalskiego. William Engler, opiekun zwierząt w zoo i miłośnik kotów egzotycznych, uzyskał w roku 1970 dwa mioty kociąt, których ojcem był jego dziki kot bengalski.

Do 1975 r. Engler zdołał wyhodować trzy pokolenia kociąt i to on wymyślił nazwę rasy, tj. kot bengalski. Dzięki wysiłkom Jean Mill na rzecz nagłośnienia tej rasy na całym świecie kot bengalski został uznany za kota domowego.