Żeby mieć pewność, że zarówno szczenię, jak i dzieci pozostaną bezpieczne i zadowolone, należy wybrać właściwe zwierzę i odpowiednio przygotować dzieci na jego przybycie.
Uczenie dzieci
Jakkolwiek wejście w posiadanie szczenięcia jest bardzo ekscytującym momentem dla dzieci, należy im od razu wytłumaczyć, że zwierzę to nie zabawka i trzeba się z nim obchodzić delikatnie. Poznawanie nowych ludzi może być stresujące dla szczenięcia, a negatywne doświadczenia w tym zakresie mają trwałe skutki. Okres odczuwania lęku przed obcymi i uspołeczniania się psów trwa od czwartego do 14. tygodnia życia; każda trauma doznana w tym przedziale czasu może mieć trwałe konsekwencje, dlatego ważne jest, aby szczenię poznawało nowych ludzi w spokojnej, relaksującej atmosferze.
Oto co dokładnie warto zrobić i wytłumaczyć:
- Poproś dzieci, aby usiadły na podłodze i poczekały, aż szczenię samo do nich podejdzie.
- Naucz dzieci, jak obchodzić się z nowym zwierzęciem, ostrożnie podtrzymując jego ciało, kiedy je podnoszą. Najlepszym sposobem na podniesienie szczenięcia jest wsunięcie otwartej dłoni pod brzuch i podtrzymanie zadu drugą ręką.
- Pilnuj, aby dzieci nie ściskały szczenięcia zbyt mocno, kiedy je przytulają.
Zapewnianie bezpieczeństwa psu i dzieciom
Ochrona zarówno szczenięcia, jak i dzieci we wspólnym dorastaniu ma wiele różnych aspektów. Dzieci mogą również częściowo opiekować się psem, pod kontrolą dorosłych, którzy im będą uświadamiać, jak odpowiedzialne są to zadania.
Aby uniknąć ryzyka pogryzienia czy podrapania przez zwierzę, należy nauczyć dzieci kilku zasad:
- nie wolno przeszkadzać szczenięciu, w czasie spania lub jedzenia;
- nie powinno się patrzeć psu prosto w oczy;
- nie powinno się obejmować i mocno tulić psa;
- nie wolno dawać psu żadnego jedzenia dla ludzi.
Dzieci do ukończenia 10. roku życia nie powinny być pozostawiane same ze szczenięciem, mogą się z nim bawić tylko i wyłącznie w obecności dorosłego.
Rasy psów, które wykazują dużą tolerancję w stosunku do dzieci
Na wybór rasy psa wpływa wiele różnych czynników, w tym styl życia opiekuna. Niektóre rasy znane są ze szczególnych cech charakteru i zachowania, w tym z przyjaznego nastawienia do dzieci, co również odgrywa rolę w podejmowaniu decyzji. Z drugiej strony każde zwierzę ma inny temperament, więc uogólnień na temat charakteru nie można traktować jak wyroczni.
Rasy psów można kategoryzować jako małe, średnie, duże i olbrzymie, ale to, że pies jest mały, niekoniecznie oznacza, że łatwiej jest się nim zajmować. Warto wziąć pod uwagę ogólny temperament rasy, ale także jej wielkość i zapotrzebowanie na ruch. W przypadku obecności alergików w domu lepiej rozejrzeć się za rasami o hipoalergicznej sierści.
Do najpopularniejszych ras psów przyjaznych rodzinom należą:
Golden retriever: Pewny siebie, pojętny, łagodny, oddany i cierpliwy. Retrievery uwielbiają bawić się z dziećmi, ale potrzebują też dużo ruchu i aktywności na świeżym powietrzu.
Labrador retriever: Słynie z ogromnego uroku i od dziesięcioleci pozostaje jedną z najpopularniejszych ras psów na świecie. Potrzebuje dużo ruchu, aby uniknąć przyrostu masy ciała.
Buldog angielski: Jest lojalny i zrelaksowany; idealnie nadaje się dla spokojnych rodzin, szukających nieco mniej energicznych towarzyszy.
Beagle: Pies, który jest duszą towarzystwa. Beagle uznaje się za wyjątkowo przyjazną i sympatyczną rasę.
Pies rasy hawańczyk: Niezwykle uczuciowy i figlarny, zrównoważony mały pies, który słynie z niewiarygodnej łagodności w stosunku do dzieci.
Pudle: Są to rasy hipoalergiczne, występujące w dużych i miniaturowych odmianach, cechujące się wysoką inteligencją. Z reguły są posłuszne i czujne, ale wymagają też intensywnej pielęgnacji.
Psy mogą być wspaniałymi członkami rodziny, którzy stanowią doskonałe towarzystwo dla dzieci. Ucząc dzieci o potrzebach ich nowego podopiecznego i o odpowiedzialności za psa od samego początku, łatwiej zadbać o bezpieczeństwo i satysfakcję obydwu stron.
